Interview met Maurits Fondse

Zanger en pianist Maurits Fondse toert al anderhalf jaar door het land met zijn Billy Joel voorstelling.

Eerder dit jaar kwam zijn debuut-cd Don’t marry a Musician uit, een ronduit Joelachtig album. Wat doe je nu? Maurits Fondse wil het eigenlijk meteen even kwijt want hij is er elke dag mee bezig: de lage tarieven waarvoor musici mogen opdraven. ‘Dat de Kunstenbond zich zo sterk maakt voor fair practice, is heel belangrijk. We werken als musici ver onder de prijs. Illustratief voorbeeld: twee volle dagen repeteren voor een Nieuwjaarsconcert tegen 300 euro.

Dat kreeg ik dan als muzikaal leider. Laat staan wat de rest kreeg.’ De lage gages zijn voor Fondse ook de reden dat hij sommige voorstellingen in zijn eentje doet. ‘Van wat ik krijg voor een optreden in een zaaltje in Groningen, kan ik geen begeleiding financieren.’ Fondse is zich momenteel aan het beraden op een bijdrage aan het Platform voor Freelance Musici (PvFM), dat samen met de Kunstenbond/Ntb honorariumrichtlijnen voor freelancers wil opstellen en de Remplaçanten-cao van de Nederlandse orkesten wil verbeteren. ‘Ik ben daarover in  gesprek met Anita Verheggen. Misschien dat ik iets kan betekenen vanwege mijn ervaring met de kleinkunstwereld.’

Fondse is op zich niet zo activistisch, meer een denker en een beschouwer. De pianist studeerde Bedrijfskundige Economie en Filosofie en besloot daar een opleiding aan het Utrechts Conservatorium aan vast te plakken. Een keuze die hij in elk interview moet toelichten, zo niet rechtvaardigen, lacht Fondse. ‘Kijk, ik ben altijd met muziek bezig geweest, ik deed het als hobby naast mijn studie.
Toen ik die had afgerond, wilde ik wel eens weten hoe muzikaal ik nou eigenlijk was. En ik had het vurige verlangen een virtuoze jazzpianist te worden.’ Van zijn 25ste tot zijn 30ste wilde Fondse ‘eigenlijk net zo goed worden als Keith Jarrett’. Maar dat zat er niet in, ontdekte hij. ‘In de loop der jaren ontdekte ik dat ik meer talent had voor begeleiden en zingen. Iets waar ik nu compleet tevreden mee ben.’ Volgens Fondse kan het geen kwaad, en is het zelfs goed, om als jonge muzikant bijna blind voor je  ambitie te gaan. ‘Daarom klinkt het paradoxaal als ik zeg: ontwikkel ook je andere talenten voor als het er onverhoopt niet in zit. Begin daar in ieder geval bijtijds mee.’ Hij had zelf een beetje mazzel. ‘Ik hoefde aan mijn zangstem weinig te doen, die heb ik gewoon meegekregen. Dat betaalde zich uit bij klussen op bruiloften en partijen: je bent dan zanger en pianist ineen.’

Fondse maakte als dertiger een moeilijke periode door. Hij raakte in de knoop met zichzelf en had last van angsten paniekgevoelens. Dit hadwaarschijnlijk te maken met zijn christelijke opvoeding, denkt hij. ‘Het is niet dat ik met afgrijzen terugkeek op mijn jeugd, verre van dat. En ik geloofde al lang nergens meer in. Maar precies in dit niet meer geloven zat het hem: ik bleef me namelijk toch zondig voelen en had ook nog behoefte aan zingeving. Dat zijn christelijke thema’s die je niet zo gemakkelijk van je afschudt, zo ontdekte ik.’ In die tijd was Fondse ook veel bezig met Billy Joel, de filosofisch ingestelde en door psychische problemen gekwelde singer-songwriter met wie hij veel verwantschap voelt. Veel van de teksten die hij destijds schreef, staan op zijn recentelijk uitgebrachte debuutcd don’t marry a Musician. Hierover schreef Peter Boertje eerder in Muziekwereld: ‘Don’t marry a Musician zou zomaar een album met nog onbekend werk van Billy Joel kunnen zijn: het eerste waar de luisteraar van het knappe album van Maurits Fondse aan zou kunnen denken.’ ‘Joel kon op een weergaloze manier over zijn ervaringen schrijven en daarmee over zichzelf,’ zegt Fondse. ‘Hij schreef na zijn scheiding She’s always a woman, met daarin zinnen als ‘She can kill with a smile, she can wound wither  eyes’. Schitterend.’ Fondse toert momenteel door Nederland met zijn Billy Joel-show, waarin hij vertelt over het leven van Joel en voornamelijk onbekend werk van hem speelt. Hij begon daar anderhalf jaar geleden mee, toen hij het Torpedo Theater Amsterdam, het kleinste theater van de hoofdstad, plat speelde met werk van Joel. ‘Daar dacht ik: hier moet ik iets mee. En ik was wel toe aan iets nieuws. Je moet af en toe risico durven nemen. Ik begon solo maar doe het nu vaak samen met saxofonist Iman  Spaargaren.’ Daarnaast toert hij samen met zijn echtgenote Britta Maria met de voorstelling Huiswaarts door het land. ‘Verder ben ik bezig met mijn tweede cd. Die komt voorjaar 2020 uit.’

Wat heb je aan de Ntb gehad?

Volgens Fondse is het altijd slim om lid te worden van de Ntb, ‘want je krijgt korting op je ziektekosten.’ Daarnaast is de kans dat je in een conflict raakt met een opdrachtgever, best groot. ‘Dan is het erg fijn om te weten dat er ondersteuning is, dat er mensen zijn die je willen helpen en dingen uitzoeken.’ Fondse kreeg die ondersteuning ooit in verband met een door hem aangevochten ontslag. ‘Ik vroeg mij af dat  arbeidsrechtelijk in orde was. Volgens de Ntb was dat zo. Ik was blij met die steun, want nu kon ik dat hoofdstuk afsluiten.’ Jeroen Akkermans