In memoriam: Eddy Christiani (1918-2016)
Eddy
Het greep me meer aan dan ik gedacht zou hebben. Het nieuws dat ooit komen zou: Eddy Christiani overleden. Op 98-jarige leeftijd. De eerste Europeaan met een elektrische gitaar.
Al jaren had ik hem niet meer getroffen, maar dacht aan hem, minimaal drie keer per jaar; bij het Ntb-congres, de Sena jaarvergadering en bij de uitreiking van de Sena European Guitar Award, de eerste jaren: de Eddy Christiani Award. Een passend eerbetoon aan de eerste man in Europa met een elektrische gitaar (een claim die niet 100% op waarheid schijnt te rusten, maar de poëzie vraagt om herhaling van wat minimaal een feit zou moeten zijn).
Onze ontmoetingen vonden in de jaren ‘90 plaats, jaarlijks bij de jaarvergaderingen van de Ntb en van Sena; jaren was hij trouwe bezoeker, de eerste jaren samen met Frans Poptie, zijn makker uit oude tijden, en na diens overlijden alleen. Tot ook Eddy een aantal jaren terug niet langer verscheen.
Hij leek iets te zweven in mijn herinnering; lichtvoetig als een vedergewicht. Met sprankelende, jeugdige ogen.
Elk jaar vertelde hij ons dezelfde verhalen, voor of na de vergadering: hoe hij de eerste man in Europa was met een elektrische gitaar en hoe hij, pas geleden, op straat door een jongedame herkend was: “Hoe gaat het met u, meneer Danny Christiaan”. Hij maakte misbruik van zijn leeftijd, zeker, maar was, met Frans, een vast baken van gesprek.
Het leven gaat door, zoals het leven altijd doorgaat, zoals het de laatste jaren altijd doorging, maar ik zal nog vaak aan hem denken.
Ik zie hem voor me. Lichtvoetiger dan ooit. Ik hoor hem verhalen over zijn entree bij de hemelpoort. Petrus die hem meteen herkende; uiteraard mocht hij doorlopen, de poorten wijd geopend. “Natuurlijk, meneer Danny Christiaan.”
Zijn ogen sprankelen.
Erwin Angad-Gaur
Secretaris directeur Ntb/VCTN en voorzitter Raad van Aangeslotenen Sena